Aþký ararken aþkla, aþka varalým dedik; Beden daðýnýk, gönül haddini aþýyordu. Aþka giden yol uzun, daðlar karlý ve de dik; Dizlerim yoruldukça kalbe sataþýyordu; Ömür hýzlý akýyor, vakit yaklaþýyordu!
Sis bastý ortalýðý adresini yitirdim; Zamanla gülüþünü ve sesini yitirdim; Ben seni yitirdikçe nefesimi yitirdim; En sisli düþlerimde gözlerin ýþýyordu, Ömür hýzlý akýyor, vakit yaklaþýyordu!
Sevgili, duy sesimi; kalptir sana seslenen! Ýsterim sen olasýn omuzuma yaslanan! Yüreðin ortasýnda, tükeniþle beslenen Umutlar beni sana, hep sana taþýyordu; Ömür hýzlý akýyor, vakit yaklaþýyordu!
Son turun zili çaldý zaman zembereðinde; Biliyorum vakit dar ömrün son çeyreðinde; Coþari hala var mý yorulmuþ yüreðinde? Tan yeri aðardýkça gerçekler ýþýyordu; Ömür hýzlý akýyor, vakit yaklaþýyordu!
05.05.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.