GURBET

(Fasl-ý Muhabbet Þiiri)

Gurbet deriz gözler nemlenir durur
Nasip böyle teker teker gideriz.
Yaþ kalmaz ki gözün pýnarý kurur
Hasreti sineye çeker gideriz.

On beþ yaþýndayken gurbeti tattýk
Hasreti hüzünün içine kattýk
Rüyada görürüz diyerek yattýk
Naçar hâlimize bakar gideriz.

Okuldu, görevdi, düþtük yollara
Bolu Maraþ gibi gurbet ellere
Bazen sürgün olup düþtük dillere
Bir sele kapýldýk akar gideriz.

Bazen kýsmet olup köye gidince
Tanýmadýk diyor, gençler sakince
Sonra tanýyorlar izah edince
Köyde içimizi döker gideriz.

Mhacir mahallesi, evimiz vardý
Abimler evliydi biraz da dardý
Anam ocaklýkta ateþ yakardý
Kimse kalmayýnca söker gideriz.

Benim için sýla köydeki evdi
Ben köyümü sevdim köyüm de sevdi
Seven kavuþmadý baðrýný dövdü
Allah’tan gelene þükür gideriz.

Köye dönmek hayâl oldu imkânsýz
Dönmeye fýrsat yok felek vicdansýz
Ölünce döneriz her halde cansýz
Seven insanlarý yakar gideriz.

Behlül düþün, zalim gurbet böyledir
Gurbetin acýsý dertten söyletir
Yok þehir-kasaba iþim köyledir
Hasreti þiirle dokur gideriz.
03.05.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: