Ben çileyi sever oldum ona alýþtým! Kurtulmaya çok uðraþtým çok da çalýþtým! Bile bilsen ne çýkmaza girdim de çýktým! Kader diye boyun eðdim içinde kaldým.
Bir vefasýz sevdi gönlüm saldý sevdaya! Pembe bulut gibi baktým koca dünyaya! Topraklara küskün kalýp daldým semaya! Sonunda ben düþman oldum kara sevdaya!
Sardý durdu dört yanýmý baðlandým durdum! Koþamadým ardý sýra ama yoruldum! Beni bana baktýrdý da benden soðudum! Piþman etti geldim diye ben bu dünyaya!
Geçer dedim geçmiyor ki mazide olan! Unutmuyor deli gönül budur kar kalan! Yalan olan deðil dünya insaný yalan! Ne vardý ki düþmeyeydi baþým belaya!
Uzanamaz elim kolum kesildim aþktan! Olsa idi ne olurdu sanki de baþtan! Sevgi diye kurtuluþ yok hiç baðlanmaktan! Gelmeseydim diye desem ben bu dünyaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tahsin emek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.