YOKLUĞUNA BİR ŞİİR

biliyorsun sen bendeki bu hali
gönlüm devrilmiþ uçurumlardan
yine de gülerdin, yarama hiç bakmadan
her kahkahana bir þiir yazardým

sonra çaldým kapýyý bir arayýþ içinde
yine seni gördüm bir adým ötemde
uzanýp düþlerime bir tebessüm kondurdun
beni acýmasýz dalgalara koþturdun
düþtüðümü gördün ölümün pençesine
için için sevindin çýrpýnan bedenime
gözlerimde kalan son ýþýk hüzmesiyle
her sevincine bir þiir yazardým

sert rüzgarlar eserdi, sarardým seni
ellerini yüreðime sýmsýký bastýrýrdým
iri gözlerinle süzerdin beni
sesin kulaklarýmda bayram havasý
bir kývýlcým beklerdim nakarat eþliðinde
bir kývýlcým dudaklarýna küçük bir buse
yanan heyecanýmla alay edip dururdun
her yakýþýna bir þiir yazardým

türküler söylerdim yollar boyu giderken
yanýmda olduðun vakitleri düþlerdim
kaptýrýrdým kendimi olmayacak hayale
güzel bir gelecekte bizi dilerdim
güzellikler içinde iki çýlgýn yaramaz
her aldanýþa bir þiir yazardým

bir gün bitecekti bu hikaye elbet
baþýný ben yazdým sonunu da sen
bir ayrýlýk bir özlem baðladý beni
esiri oldum bu sahte sevginin
þimdi beni karanlýða hapsedip gittin
her yokluðuna bir þiir yazarým..
Sosyal Medyada Paylaşın: