Varlýðýn en büyük sýnavmýþ meðer yokluðuna Helva daðýtýlmadý bu sefer, Ölünün hatýrýna Ne cenaze arabasý, Ne de bir dua.. Çürümüþ ruhunu Fýrlattý gencecik bedeni yalnýzlýða Yetmedi gücü Yokluðunu aydýnlatmaya Dört duvarý maviye boyayýp Gökyüzü ilan etiler ona. Ne pencere, Ne kapý.. Arkadaþý oldu en büyük korkularý Uykusu oldu en büyük acýlarý Yiyerek hayatta kaldý Bu nefesin ona býraktýðý tüm sýnav kaðýtlarýný Hapsetti umudunu akciðerlerine Tek dumanda öldürdü sonra geçmiþini Ruhunu yakýp ýsýttý kendini Sonra da yorgan yaptý küllerini bedenine Bir çocuk ve ýsrarý Vardý zehirli, nefes dolu tüm balonlarda Ne patlatmaya kýyabildi o balonlarý, Ne de eline alabilecek kadar cesaret buldu kendinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
soulowl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.