Bende geleyim

Duydumki bademler çiçek açmýþ sizin oralarda
Güneþ topraðý ýsýtýr olmuþ birbaþka çaðlamýþ dere
Evin önünde bir kalabalýk güleçmiþ umudun yüzü
Þimdi o köyde mevsim bahara kavuþmuþ anlaþýlan
Ben gibi beklememiþ sevdiðini kurutmamýþ dallarýný umudun
Aç kalmamýþ koynunda yokluðunun.
Duydumki sen devrimler yaratmýþsýn yüreðinde
Çoluk çocuk toplanýp marþlar söylemiþsin
Belki seviþmiþsindir bensiz kendinle.
Kimbilir ‘hikayeler ölümle biter’ derler,ya
Karabir çadýr kurarýz senle Toroslarýn yamacýnda
Ölülerimiz bizimle olur korkularýmýzda öyle
Yýl geçkin bir hikayeyi anlatýr zamana
Benim papuçlarým tozlu yüreðim acýdýr böyle.
Sen kara çalýlara takýlý hikayemdesin
Ne olur üzülme býrakýp gitme öyle
Bende geleyim burda ýslak çadýrým, kimsesizim
Bana kendince birþeyler söyle. Gülelim !

Sosyal Medyada Paylaşın: