DÜŞTÜN GÖZLERİMDEN

aþk bahçesinde dikdigim gülleri
ne varsa söktüm gönül topragýndan
yaþanmýþ o sevda dolu günleri
unuttum kestim attým hafýzamdan

uzak olda benden düþme peþime
zehir kattýn ekmegime aþýma
karlar yagdýrdýn genç yaþta saçýma
söktüm kopardým attým yüregimden

zay olmuþ umutlar kaldý elimde
yok artýk gözlerin hiç hayalimde
har dolu ateþ söndü yüregimde
aktý iki damla yaþ yanagýmdan

dinmedi dinmiyor ruhumda sýzý
halimden anlamaz zalimin kýzý
býrakýp giden hain vicdansýzý
kestim sildim attým þiirlerimden

çalmaz oldu sustu kýrýktýr sazým
derli dertli söyler garip mýzrabým
içimi yakarken kabir azabým
uçurum gibi düþtün gözlerimden

Sosyal Medyada Paylaşın: