Emek kokuyor bugün meydanlar;
Taksim oluyorum bin dokuz yüz yetmiþ yedide
Gençliðimin ilk telaþý,
Ölüme ramak kalan anýlarým.
Annemin göz yaþlarý var,
Ve bütün annelerin ki kanayan ellerimde.
Nazým’ýn kýrmýzý þiirleri iç dünyamýn ta kendisi.
Uyuyor þimdi emeðe aç fabrikalar,
Sessiz ama dolu, dopdolu yüreðimiz.
Biz "Güneþten önce sabaha doðan,
analarýn çocuklarýydýk."
Ah be üstat!
Hep bam telime dokundu þiirlerin.
"Çözdün boynumdaki esaret baðýný"
Bir silah patlýyor kulaðýmýn dibinde,
Sel olmuþ akýyor,
Kan olmuþ akýyor Taksim.
Belli ki bir oyun oynanýyor
The Marmaranýn çatýsýnda.
Ve bir otomobil,
Ýçimizde patlayan.
Madem ki "azý paylaþtýk
ve güzel dedik"
Durur mu bu coþkun sel?
Nasýl "Sataþmayýz dünyaya be gülüm?"
Nasýl özlemeyiz "ölüme gülen çocuklarý?"
Sonbaharýmýzda nasýl göz yaþý dökmeyiz, onlar için?
O mikrop dediðiniz ne ki?
Yýllarca ya sabýr dedik,
Akýn akýn kavuþtuk güneþin ateþine be Nazým!
Ne istedik ki meþru olmayan?
Yalanla dönen dolaplarý,
Tersine çevirmekse maksadýmýz.
Ne derlerse desinler,
Ne olursa olsun adýmýz?
Göðün mavisi kýskanýr ideallerimizi.
Susar deniz,
Utanýr maviliðinden.
Utanýr çelik çitler.
Nereden bilecekler demir dövmeyi?
Biz istemez miydik maviyi ki,
Onlar deðil mi dünyayý kýzýla boyayan?
Ah be üstat!
Ýlk defa mý yazýyorum sana.
"Zalimin suratýna tükürüyorum"
Seninle.
Kutlu olsun bayramýn.
Ve "Ey o kara bulutlar,
Denk alýn ayaðýnýzý.
Ve sen emekçim.
Yüzüme küsen adam,
Ah be emeðin çocuðu
Terinde damla damla kýzýla boyanan.
Ah be çocuk,
Ne çok sever bu aðabeyin seni,
Ayný yollardan geçmedi mi?
"Satýlmýþ baþlara inat,"
"Ne güzeldir Cumhuriyeti beklemek"
Ne güzel bir nöbetteyiz,
Her baharda emek emek
Tek vücut, tek yürek.
Geçecek bunlar geçecek,
Güzel günler gelecek.
Yaþasýn 1 Mayýs!
Mehmet Fikret ÜNALAN
01 Mayýs 2020 Saat 00.30
Karantina günleri
Güzelçamlý/Kuþadasý