daralýr göðsüm hasretin kalabalýk geçiþleriyle soluðum kesilir gelen acýnýn ayak sesleriyle tenhalaþýrken anlar bir bir sönerken ýþýklarý umutlarýn yorgun ve ýslaktýr gözlerim hüküm sürer yalnýzlýk çaresizliðimde
ah özlüyorum çok özlüyorum özümü ama ne çare uzatsam da elimi (sahi biz seninle hiç el ele yürümedik deðil mi?) bilirim uzaðýn dipsiz karanlýðýný bilirim imkansýzlýðýn bitmeyen doðurganlýðýný
ah kaç Aðustos geçirdi bu yürek geriye kaç kaldýðýný bilmeden ve sevmeye geç kaldý hep üstelik sevilmeyi hiç bilmeden
þimdilerde zimmetine geçiriyor beni Anasýný satan kader göz göre göre peþkeþ çekiyor ölüme hiç mi hiç çekinmeden
ve biliyor musun ben þiire soyunuyorum son nefesim olduðunu bilerek kýrýk dökük harflerin geçiþleri arada birkaç virgülün boyun eðmesi nedametle iþte böyle
ah özüm iki gözüm can özüm Azrail’im olmuþ oraðýnýn ucunda nokta bekliyor öylece bekliyor sarýlýp bembeyaz kefene içindeki kimsesizler mezarlýðýna gömmeye
hadi vaktidir aðla artýk iki satýr ki son kez birleþsin dudaklarým isminle ýslansýn ruhumun kuraklýðý sýrýlsýklam düþsün topraða tenim biliyorsun ben seni ölümüne deðil ölümsüz…….!!!
10/Temmuz/2008
Avþa/Temmuz Günlüðüm Sosyal Medyada Paylaşın:
kayıpAda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.