İSTANBUL'DA SABAH OLURKEN

STANBUL’DA SABAH OLURKEN

Coþkularla martý çýðlýklarý uyandýrýr beni
Bir sahil þeridinde pembeleþir ýslak öpüþler
Aþký, sevgiyi unutmuþ motor sesleri arasýnda
Kimi deniz otobüsüne yetiþen acemi aþýklar
Bakýrköy iskelesi kalabalýðýnda görürüm seni.
Marmara sularýnda oynaþýr solmayan gülüþler...

Uyandý uyanacak sokaðýn yaþamsal nefesi
Yalnýzlýðý dokuyan, apartman duvarlarý sükun
Kýz Kulesi’den geçmiþe uzanan aþk efsanesi
Umut sepetleri omzumu keserken argýn argýn
Bir yüz gülümsüyor, ýþýltýsýnda Boðaz’ýn sesi
Emirgân Korusunda renkten renge salýnýþlar...

Ýstanbul’da sabah olurken, elimde bir büyülü fýrça
Boyarým bir baþtan baþa erguvani meneviþlerle
En solgun semt þimdi baharýn ateþli kucaðýnda
Ve özgürlüðün sesinde insan manzaralarý ýþýk ýþýk
Yeþili tükenmemiþ, kýyýma uðramamýþ bir Ýstanbul
Dostluðun alýcý kuþlarý uçar gökyüzünde fellik fellik..

Sabah olacak diyorum da Ýstanbul’da ürkerek
Dünü taþýyan dertler, tasalar, çöreklenmiþ içre
Bin bir aymazlýk, görmeyen göz, duymayan kulak
En iyiye , en güzele en sevdalýya delice tutunmak
Uyanmak demokrasiye güneþ öpüþleriyle haziranda
Ýstanbul’u deðil, tüm Türkiye’yi Cumhuriyet’i boyamak...

Gülþen Þenderin


Sosyal Medyada Paylaşın: