Ben seni her özlediðimde dudaklarýma tuz, Yangýnýma buz, Acýlarýma da söz bastým... Konuþtuðum fotoðraflarýný yýrtýp attýktan sonrasýndaysa sustum...
Küfredip gidiþine... Duygusu edersiz, Ýmlasý yetersiz, Okuyaný belli belirsiz bir þiir gibi adýný baðýra baðýra Ruhum yorulasýya kadar ki kýzmalarýmla da barýþtým...
Senden sonra da yalnýzca kelimelerime inanýp kandým Sana sadakat borcum da kalmadý Çünkü ben Yanýbaþýmda, Ruhumda hep onlarla uyuyup uyandým...
Seni özlediðim zamanlar Dudaklarýma tuz, Yangýnýma buz, Acýlarýma da çok söz bastým...
Ama artýk adýný bile anmýyorum Ve bir daha özler miyim? Ýnan sanmýyorum...
Güray Gökkaya Sosyal Medyada Paylaşın:
gokkaya.guray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.