dinmiyor rüzgar dinmiyor gözde-yaþ toprak aç susuz ve çýplak aðýrdan alýyor zaman sanki usulca akýyor parmak arasýndan kül renginde her gecenin sabahýnda gün aðarmadan toprak dam üstü aðaçtan ucu dýþarýda týk týk týk Pepuk-mudur yoksa-serçe aðaçkakan-mý bilinmez týk týk týk bir uçurum kýyýsýnda bir ceylan gezinir avcý tetikte gözleri-artý-kýl parmaklar titremez výn-výn-výn kan acý ve sevinç Habil’den kalma su akar yataðýnda eriþmek ister denize hangi daðýn gölgesi düþer ýrmak kýyýsýna ve Zilan kýrmýzý Dicle sakin Fýr-hat asi sakýnýr kavuþmadýr Þattül-arab Basra zerresinde kum Um-man umudun kapýsý sakin bekler ay-þavkýný bir derin yarýlma arzýn göbeðinde yalanýn örgütlendiði yerde bir sal derme-çatma yaklaþýr kýyýsýna güler geçer mavnalarýn aydýnlýðýnda son gülüþ ilk gülüþten acýdýr son gülüþ ilk gülüþten acýdýr.... 5 nisan 2020 akarca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nejdet Evren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.