SEN GİTTİN

Nerden bakarsan bak tutar bir tarafý yoktu
Sen gittin ve ben düþman edindim zindan karasý geceleri

Bir uzun yolculuk düþtü peþime
Býraktým ben de kendimi bilmediðim bir yerde çok uzaklarda
Aðladým bir çocuk gibi kayboldum diye

Öksüzdüm yetimdim þimdi
Meðer ne zormuþ sevda dedikleri
Hayallerim duygularým
Ne varsa iþte hepsi sana dair
Bir bahar akþamý kurulmuþ daraðacýnda
Kim takar boynuma bu yaðlý urganý
Ve kim tekmeler ayaklarýmýn altýnda ki tabureyi

Ne önemi var ki
Sen gittin ve o gün bu gündür bir kurþunun önünde ömrüm
Çoktan çektin tetiði çoktan
Akan bu kan paramparça olmuþ düþlerimin

Sen gittin tadý yok þimdi buralarýn
Hani nerde bahar gelmiyor artýk
Ne çiçekler en tazesinden bir baharýn habercisi
Ne suya düþen sardunya
Eskisi gibi de tat vermiyor artýk þu ocakta piþen barbunya
Hiç sevmezdim aslýnda
Sýrf sen seviyorsun diye yar elinden zehir olsa içer gibiydim oysa

Bir hüzün kaplamýþ evimin penceresini
Duvarlar geliyor üzerime duvarlar
Sanki cellat kýrmýzýsý bir renkle boyalýydýlar
Odamýn içerisine þu sokak lambasýnýn titrek ve safran sarýsý ýþýðý düþerken
Sana yazýyordum ben bu þiiri
Oysa sana sevdalýydý balkonumun demirine konan kuþlar bir yandan ötüþürken

Sen gittin özlemek düþtü payýma senden sonra
Kavuþmak koca bir ýþýk yýlý kadar uzak soðuk
Isýtmýyor üzerime örttüðüm battaniyem
Ve harýl harýl yanan þu güzineli sobam
Ah ah keþke þimdi yanýmda olsan

Neyse kapanýyor gözlerim
Yoruldu artýk kalem tutmaktan elim
Al bu þiiri þimdi senin eserin
Okursan belki bir kaç damla gözyaþý döker
Þöyle maziyi düþünüpte geçmiþe dalarsýn
Sýra sende sevgili üzülme
Ben her gün sen bir gün kanarsýn
Ne yazýk ki sadece okuduðunla kalýrsýn

Sedat Kesim
Sosyal Medyada Paylaşın: