Güneş susuyor

Uykudan uyandým bir þiir yazmak istedim
Yazamadým
Bir roman yazmak istedim yazamadým
Bir hikaye yazmak istedim yazamadým
Bir destan yazmak istedim yazamadým

Yataktan kalktým kapýya yürüdüm kapýyý açmak istedim kapý konuþuyordu pencereyi açtým dýþarý baktým ay konuþuyordu
Kapadým pencereyi duvara sýrtýmý yasladým duvar benden uzak dur dedi
Kendimi dýþarý atim
Gün yeni doðmuþtu gün susuyordu Bahçeye yürüdüm aðaçlar kocaman kocaman elmalar büyümüþ bir ton aðýrlýðýnda sanki
Portakllar elmadan büyük armutlar
portakaldan ayva armuttan büyük sebzelerin meyvelerden bir farký yok hepsi kocaman
Komþuya gittim herkez bana benziyor yüz yýl önce vefat edendenler aramýzda
Hepimiz birbirimize benziyoruz kendimi diðer insanlardan ayrýt edemiyorum
Yemek içmek bir tane hap tan ibaret acýkmýyoruz susamýyoruz uyuyamiyoruz konuþmuyor hep susuyoruz
Hayvanlar bile konuþuyor midem bulanýyor kusuyorum küsmugum deniz oluveriyor çor çöp dolu bir deniz ve deniz haykýrýyor biz insanlara yeter artýk kirlettiniz her þeyi her þey her yer pislik içinde
Aðaçlarý kestiniz ormanlarý yaktýnýz
Daðlarý yýktýnýz gölleri ýrmaklarý kurutunuz diyor deniz
Ýlkin çýldýrdýgýmý zanettim sonra anladým ký çýldýrmamýþým
Ve keþke çýldýrmýþ olsam diyorum
Nereye kadar bu böyle devam edecek bilmiyorum allah sonumuzu hayr eylesin

Sosyal Medyada Paylaşın: