ÖZLEMİN DAĞ
Zeytin gözlüm Güneþ yüzlüm dili bal,
Canda cansýn uzak durma el gibi…
Güzel özlüm kaymak sözlüm bu ne hal,
Taþtan taþa atýp vurma yel gibi…
Eriyorum güneþ vurmuþ kar mýyým?
Çok yalnýzým bir virane gar mýyým?
Ben vicdansýz ben vefasýz yar mýyým?
Ýnler gönlüm iki gözüm sel gibi…
Özlemin dað elim kolum baðlýyor,
Bu ayrýlýk yüreðimi daðlýyor,
Bu halime annem bacým aðlýyor,
Aþkým olma kazma kürek bel gibi…
Uzar gece varmaz oldu sabaha,
Düþmesin aþk pis tuzaða tezgâha,
Attý sevda bu çileli dergâha,
Sensizlik zor boynum sýkan tel gibi…
Cantekin der; dünüm benim kefilim,
Özleminle periþaným sefilim,
Çimen oldum ezer beni kör filim,
Herkes mutlu sanki baþým kel gibi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.