SENDE,
Zaman hangi bir anda durdu bilmem,
Bende saatler ayrýlýðýn en derin anýný geçiyor,
Gözlerim yine uyku ile barýþmýyor anýlar inletiyor,
Yürek’mi kederli yoksa düþler’mi sen demli,
Oturmuþum bilinmeze her zamanki cam kenarýna,
Ayaðý yüreðim gibi kýrýk o eski sandalyenin üstüne,
Resminin karþýsýna yakmýþým hasretine tüten bir sýgara,
Telvesi muhabbetine çalan bir fincan kahve eþliðinde,
Gözlerimden baðrýma akan bir kaç damla yaþ,
Sarýp durmuþ yine beni o tarifi imkansýz ecele çaðrý telaþ,
Ýzler dururum seni anýmsatan yýldýzlarý karanlýða inat,
Bir yandan’da bir dilenci misali dilenirim seni yaradan’dan,
Sabah olmak üzere esen yelin uðultusu hasrete yakýlan türkü,
Çaresiz kuþlarýn cývýltýsý aðaçlarýn dalýnda biten yapraklarý inletir,
Hayal’mý düþ’mü bir anlam veremedim sanýrým yine ruyadayým,
Bir garip sensizliðin yine tam ortasýndayým ne çare sen hülyadayým...
Baðýmsýz Þair Yazar Osman Dastan © 26/04/2020.05:40
Sosyal Medyada Paylaşın:
sair osman dastan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.