kestane..

isterdim iki tas çorba
daða yaslanmýþ ahþap evimizde
sonra konardým düþlere

dalga dalga
denize çýkan yoluna
çocukça adým adým adýmlar

oltaya takýlan nazlý balýk
her sabah kollarýnda uyanýrken
bir ben güne gülümseyen
gönül sýcaklýðýnda

odun sobasý
üzerinde kestane
bahar gelmiþ kime ne
sen varken

duydun mu beni
duyduðunu bileyim seslen candan
bir daha diyeyim
seni çok seviyorum..

Esma Argana
Sosyal Medyada Paylaşın:

Esma Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

yağmur çocuk.. Vazgeçmek... deli taylar.. B/aşka bahar... Biçare aşk... kaktüs... Sitemli kirpikler... uğultu.. zehr-i aşk... Gitme...