Dökülüyoruz yapraklar gibi Bahar kimin umrunda, Burnu Çengelli Ayýlardan farksýz bir þekilde Bir tek zilimiz eksik, Güçlüydük güya Dualar vardý avuçlarýmýzda Hepsi sineye çekilmiþler Yine de Acizliðe toz kondurmazlar, Kedi misali Hep dört ayak üzerine düþerler Nasýl olsa her türlü kývýrmaya geliyorlar Uyduruk zamanlarda Uydurulmuþluk ibabý, Neylersin Her þey tersinden okununca Zaten ne tersi belli Nede yüzü Þu yüzsüzlük Ýki yüzlülük yüzyýlýnda, Aptalýz desem Kabul görmez Sivrilik her yerimize batsa da Yine rahatsýz olmayýz Tutturmuþuz bir yol Gidiyoruz Kimi anyaya kimi konyaya Adres hep ayný Çukurun þekli de Nereden gelmiþ isek Oraya varýyoruz tekrar, Tek farkýmýz Daha Çok Önceden Baþlamýþ pamuklu ayrýlýðýmýz...
* Berlin, 24.04.2020 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.