gömdüm ellerime yüzümü bir avuç suyla buluþtu gözlerim
ayaklarým toprakta izler býrakýrken gölgem bir sülietti arkamda kaldý. aklým hep düþündürdü
kuyudan çýkan çamurla sývandý kutsal diye duvarlarý mabedin Mali de yaðmurla gelen bereket rengini alýp götürdü ak ve pak oldu sanki
kýrklar ceminde
ne kadar günahkar olabilir ki bir millet desem ///ben kadar çamurdur bütün renklerin babasý derler derler ki ana kadar babasý da önemli çocuðun bu hep anasýnýn mezarýna gidermiþ bizim ibiþ babasýný sevmiyor belli yada deðil belli.....! vah vah
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kanber ihsan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.