Ne badireler atlattý þu ömür Ruhum çalý dikeni gözlerim puslu Bugün; nida atýþlarýmýn son arasý Olmuyorsa zorlama derdim/ Elimden gelen bu Yüzüme çalan bu…
Aynasýz bir yalnýzlýðýn Son ferdiyim ben/ Bak insanlar ölüyor Sokaklarda…
Kaç ziyaya asýlmýþtý bakýþlarým Bu sessizlik hayra alamet deðil gülüm Yine bir sýrma saç düþüyor sokaðýn beyazýna Ellerinde güzden solma son kýnalar/ Rüzgâr ablak sözlerim lal Saymasalar beni Ýnsan derdine/ Çoktan giderdim buradan Çoktan…
Gitmelerin ardýna sýðýnan Yüzsüz çocuk deðilim/ Artýk oldum Her söz boðuyor beni Her diken kanatýyor
Kalem buz kesti parmaklarýmda Hangi çaðýn yangýný bu/ Hangi yolcunun vebali Can bedduasý Kan gülü…
Þimdi; alaz bir sancýnýn kalp düþüyüm Zorlama beni yorgun þiir döþüyüm/
Benliklerinizde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.