Çocuk tek oyun bilir, yeme içme derdinde Yaz çocuðum, keder mi var diyen oldu mu? Çocuk açlýk bilir mi, nerde gezse yurdunda Yaz çocuðum, iþ güçmüþ yor diyen oldu mu?
Seni aðlarken görse biri, yanýna gelip “Ne derdin var ki?” deyip de kucaðýna alýp Dinledi mi seni hiç, gözyaþýný da silip Yaz çocuðum, alda ye þeker diyen oldu mu?
Dilenirken sokakta yalnýz para mý verdi Sormadýlar mý “Annen kim baban kim, kim þerdi?” Evladým gel besleyim deyip, yuvan kurdu mu? Yaz çocuðum, bakýp da “Naber?” diyen oldu mu?
Yaþadýðýn evine bir bir bomba atarken Düþünen oldu mu hiç sen yatakta yatarken Hiç üzüldü mü acep, toz dumana batarken Yaz çocuðum, verdim ben zarar diyen oldu mu?
Oysa övünür insan evlatlarým var diye Onu kor, korur, her an dýþarýsý nar diye Dünyayý yýkar baþa, görürler bir þer diye Yaz çocuðum, haline hiç zor diyen oldu mu?
Çocuklar mutlu olsun dilde ne güzel durur Söylendikten sonra da nedense damak kurur Acý, küçükbaþýna kadermiþ gibi vurur Yaz çocuðum, þu dünya saðýr diyen oldu mu?
Bugün Yirmi Üç Nisan, þeklen kutlanýr bayram! Dünya çocuklarýna sunulur bin bir ikram Sanki sende mutlusun, onlardan alsan selam Yaz çocuðum, beni de çaðýr diyen oldu mu?
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.