Bir bilmece çölünde gezinen bir yolcuydum,
Çoðu þeyden habersiz garip arzuhalciydim.
Biri çýktý karþýma, gayet periþan yaþlý,
Gülmeye mecali yok, pek mahzun, çatýk kaþlý.
Yaklaþýverdim hemen merak edip yanýna,
Hayat onu yýpratmýþ, tak etmiþti canýna.
“Derdin ne garip yolcu, söyler misin sen bana? ”
Ýhtiyar yutkunup da konuþtu kana kana.
Dedi bana:”Gittiðin bu yol ne bilir misin?
Benim gibi bin piþman dönerek gelir misin?
Senin anlayacaðýn bu yol sevgi yoludur,
Duygularý sömüren avcýlarla doludur.
Aþk denen musibete düþürmesinler seni,
Kurtuluþ sayarsýn bak ondan sonra ölmeni.
Nedense hep mahkûmdur sevenler ezilmeye,
Ýnan deðmez aþk çölü uðrunda gezilmeye.
Suyu sana çok görür vefasýz yar kalleþi,
Yakar, kavurur seni, narlý sevda güneþi.
Vazgeç piþman olmadan, aþk, sevda emelinden,
Düþersin tutan olmaz, birgün senin elinden.
Benzemez hiçbir þeye aþkýn piþman ediþi,
Þimdilik hoþ karþýlar gönlün aþka gidiþi.
Nice kimseler vardý benimle yola çýkan,
Ýflah olur mu bilmem bu tuzaktan sað çýkan.
Bundan sonra bulamam ne huzur ne de rahat,
Geçmiþi unutmaya bile yetmez ki hayat.
Benim sana tavsiyem, hiç durma dön buradan,
Senin tek sevgilin var, O da seni yaradan.
”Çok dokunmuþtu bana ihtiyarýn sözleri,
Hayalimden gitmiyor, hala yaþlý gözleri.
Ne zaman onu ansam, karalarým ben hemen,
Sevda kelimesini okuyayým demeden.
Asýlý küpe gibi sarkar kulaklarýmdan,
Þu sözler de hiç düþmez þimdi dudaklarýmdan.
“Bir anlýk hevestir aþk, vakti dolunca geçen,
Ömrünü harap eder, böyle bir yolu seçen.
(Erken dönem þiirlerimden)
1988
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.