Kýrýlacak bir yeri kalmadý hiç kalbimin. Uzun bir Kervan bu. Baðrý yanýklarýn, gözü yaþlýlarýn, yürüdüðü... ’O’ güzelin uðruna. Ben, ’Aþk’ derim; Sen, Mevlâ ! Tutmuþ yüreðini, ’O’ sýcacýk elleriyle, bir kere... Aðaçlar kalem, denizler mürekkep... Hadi; verme canýný yoluna ! Olma divane uðruna ! Sarýlma, hadi; Nur’una? Varlýðýnýn sebebiyse, yokluðunun mimarý. Ve, yeniden, yeniden yapmaya muktedir. Yýkýlan tüm bu binalarý ! Eyy Her þeyin sahibi ! Bir can nedir ki senin için verilen... Evvel’im ’Sen’ sin, bilirim. Korkardým; Ahir’imi bilmesem ! Gözümdeki her damla, çaðlayan olsun... ’Ben; küçücük bir damla’ ’SEN OKYANUS’SUN’ ... Nigar Güler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigar Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.