Yârini gül görenin bülbülü gelir dile Biri aþkýna öter biri “kokun sal” diyor. Ýkisi de dertlidir Leyla Mecnun’dan bile Ayrýlýk vakti gelse, “gitme n’olur kal” diyor.
Baðrý yer yer çatlasa çöllerde su arardý Kiminde bir Züleyha kiminde Yusuf vardý Mevsimlerin içinde en güzeli bahardý Bitti gamý tasasý zehir yutsa ”bal” diyor..
Oysa þimdiki aþklar duygularýn kan dili Kurþun sýkar yürekler, kan damlýyor mendili Üzgün bakar bakýþlar, söner bir bir kandili Vurgun yemeye görsün “Tanrým caným al” diyor.
Þirin’ine dað delen var mý Ferhat misali? Hiç mi gayret göstermez kurarken yâr hayali Bu devirde çekilmez böyle aþkýn vebali Adýmdan gayrýsýný “bir çýrpýda sil” diyor.
Kökünden kurur aþklar ne dal kalýr ne yaprak Yaþanmýþ anýlarýn kaplar üstünü toprak Kin ekip nefret biçer, hoþgörüyse çok ýrak Ömürlük yoldaþýna “aha sana yol” diyor.
Taþ kesilir kalpleri çakýl sanýr elmasý Parçalanýr sevdalar, günah kalýr mirasý Umutlarýn üstüne örter siyah libasý “Bize kýsmet deðilmiþ, git birini bul “diyor, Oysa Kafkasi der ki can ile yâr arasý Ýlmek ilmek baðlanmýþ kördüðümü ol diyor.
Osman Onuktav Kafkasi 21/04/2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAFKASİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.