Hayat, durgun akan su gibidir. Avuçlayýp içmezsen sonsuzluða doðru akýp gider. Bir gün dudaklarýnda, dilinde, damaðýnda bir kuruma hissettiðinde O suyun artýk yerinde olmadýðýný Anlayacaksýn Zaman yüzünü yalayarak esip giden ýlýk bir bahar rüzgârý gibidir. Ve dokunduðun kadarý senindir. Bunu bir yaz sýcaðýnda kavrulup yandýðýnda, Anlayacaksýn Bir gün, üzerinden hüzün yüklü ýslak bulutlar geçecek Kulaklarýnda bir deli rüzgâr uðultusu Gözlerin kararacak, baþýn dönecek Bir þeylerin kayýp gittiðini Anlayacaksýn.. Gün gelecek, kendini çok yalnýz hissedeceksin. Kollarýn boþlukta, ellerin boþ ve avuçlarýna soðuk küller yaðacak. Aðlayacaksýn.. Ve nihayet; Hayatýn yaþanan an, dünün hayâl, yarýnýn ise sadece umut olduðunu.. Anlayacaksýn
Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.