Bu gece, geceyi aydinlatan eski dostlardan; ay, yakýnýyla uzaðýyla göz kýrpýþtýran; gezegeler ile yýldýzlar,tasý tamamýna yerlerini almýþlardý. Sessizlik bir kural olmuþ gibiydi. Nefes alan insanlarýn ortaklýðý derinden,ritimsiz bir uðultuyla geceye karýþýyordu. Ay her zamankinden daha küçük ama daha parlaktý. Dalgasýz,duru denizin kuçagýnda heran çekip gidecekmiþ hovarda bir misafir gibi aks ediyordu ay. Yýldýzlar ile gezegenlerde ilk bakýþta belirgin bir fark görülmüyordu. Ormanlarýn her bir neferi olan yeni tür aðaçlar ile diðerleri þehirleri istila edercesine bir buz daðýndan kopan ürkütücü çýð felaketi sonrasý enkazýnda þehrileri,kasabalarý,otobanlar ile binalarý boðarcasýna cesaret bulmuþlardý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratgökhangökdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.