Seyre Koyuluş

Gönülbahçeme ekilmiþ, bir aþk tohumu..
Can suyu, gözyaþlarý ile verilmiþ..
Bin bir, gönül yorgunluðu ile besiye çekilmiþ..
Þiirler ile süslenmiþ..

Herseyin; Baþlamadan, tekrar bittiði o, yer..

Bir gece yarýsý, sabaha karþý..
Son kez izliyordum, gidiþini..
Ýlk ve son kez düþüyordun, gönül bahçemden..

Senin ardýndan;

O tohum, kuma düþtü..
Kum da filizlenir mi ? Gizlenir mi ? Bilmem..
Dalga vurdu..
Can suyunu mu verdi ? Alýp, gitti mi ? Bilmem..

Biliyor musun?

Senin ardýndan; Bunlar oluyorken,
Ben ilk defa hiç bir þey yapmadým..
Mücadele etmedim kendimle.. Savaþmadým.
Sessizce, seyre koyuldum..

Herseyin; Baþlamadan, tekrar bittiði o, yer..

Seyre koyuluþumun, hatýrasý,
Kendim ile ahitleþtiðimin, niþaný olsun..

Yasin Daðcý

Sosyal Medyada Paylaşın: