Bir Adem hikayesi

Bir Adem hikayesi, anlatmak istiyorum.
Kalem sustu bu gece, yaz diyorum yazmýyor.
Herkesin kulaðýný çýnlatmak istiyorum.
Þu dünya ahvalini gez diyorum gezmiyor.

Kuyruðu sýkýþtýrdým, bende her Adem gibi.
Buram buram terledim tende her Adem gibi.
Yaz kalemim diyorum; sende her Adem gibi.
Ama bir hissizlik ki sez diyorum sezmiyor.

Þu doðanýn katline sebep olan gözlere.
Yapýp yapýp ardýnda býrakýlan izlere.
Yaþanýlan afetten sorumluysak bizlere.
Ýçini boþaltmaya, kýz diyorum kýzmýyor.

Gözlerdeki korkuyu, bitmeyen þu telaþý.
Özlenen sevinçleri katmayan þu telaþý.
Baþýmýzdan bir türlü gitmeyen þu telaþý.
Hünerli ellerinle boz diyorum bozmuyor.

Evimize kapandýk, bal ettik acýlarý.
Senin ile geçirdik, uykusuz geceleri.
Birleþtir þu harfleri, toparla heceleri.
Þimdi eylem vaktidir diz diyorum dizmiyor.

Ne çok ihtiyacým var, sesini yükseltmene.
Hekimlerin çaresiz yasýný yükseltmene.
Þiirlerin pik yapan hasýný yükseltmeye.
Belki bu son þansýmýz az diyorum azmýyor.

Kul Fikret’im diyor ki; mikroptan da mikropsun.
Tutup fýrlatacaðým ucun koparsa kopsun.
Halimiz hal deðil ki, garip kalem ne yapsýn.
Belki uykusu geldi, sýz diyorum sýzmýyor.

Mehmet Fikret ÜNALAN
19 Nisan 2020 Saat 01.25
Karantina günleri
Güzelçamlý/Kuþadasý








Sosyal Medyada Paylaşın: