SON YOLCULUK
Yoksun ama çýkýp odana baktým
Gelinliði alýp hayale daldým
Kahrýmdan bir anda yýðýlýp kaldým
Seni benden aldý bu son yolculuk
Umutlarýmýzý topraklar aldý
Azrail gelip te seni de çaldý
Bana son hatýra gelinlik kaldý
Bizide ayýrdý bu son yolculuk
Sanki herþey sensin bakamýyorum
Gözüm yaþla dolu tutamýyorum
Sesini duyup da bulamýyorum
Her þeyi bitirdi bu son yolculuk
Tüm davetiyeler bastýrýlmýþtý
Sevinçten dostlara haber yollandý
Kurduðum bu düzen birden daðýldý
Severken ayýrdý bu son yolculuk
Mutluluktan sanki dünya benimdi
Düðün Mart’ta diye karar verildi
Hesapsýz bu ölüm araya girdi
Ansýzýn ayýrdý bu son yolculuk
Gelinliði giymek tek isteðiydi
Bilmesede beyaz kefen giymiþti
Ýstemeden beni býrakýp gitti
Yakýp yýktý beni bu son yolculuk
Baðýrsam duyar mý benim sesimi
Yaklaþsam tanýr mý þu nefesimi
Açsam kabir denen ten kafesini
Artýk biter misin bu son yolculuk
Mehmet Gürgön
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.