Elim kelepçenebilir Kara zindanlarda ve Terkedilmiþ olabilirim! Acý veren yaralara Konuþ derken taþ duvarlara Asla sevmediðim farelere bakarken Akarken zamasýzlýkta Ve Mýrýldanýrken Gülerim olsaydý dediðim paralara…
Bilirim ki benim de ömrüm geçer Bu zindanda yaþlýlýk beni de seçer! Karanlýkta inat görmediðim aynalarý Yaþayýp dururmuþum Anladým ki yansýtýrmýþ aynýlarý…
Lakin düþüncelerime kim kilit vurabilir ki Gözümü kapadýðýmda Sevdiðim yanýmda Uzanmýþ kumlara dalgalarýn sesini dinliyorum Güneþ sýmsýcak Krallara layýk oturak Hizmet edenler bilmiyor dur durak Ve Bunu mutluluk içinde yaþýyorum Hatta uçuyorum kollarýmý açtýðýmda oluyor kol kanat Sanki bir tablonun içine oturtmuþlar Seyreden diyor ki ressam mükemmel boyamýþ Görmedim böyle sanat…
Ne çalýþma derdi var Ne patronun dýrdýrý yar Ne de ölüm derdi nar Yerçekimimde yaratan Bu yalnýzlýðýmda ediyor avutan Ne düþlersem sonsuz hayatýma oluyor can
Nisan yaðmurlarý gibi topraða hayat veriyorum Her yeþerenin özü benim Sonsuzu sarýyor Kainat oluyor tenim… Ýnsan düþlediði kadar yaþamaz mý Sonuçta… Ruh ne kadar düþlese Baþka bir bedende hapsolmaz mý? Bana bakan her göz Bulmaz mý kusur, suçta Bilmeden kalbimde vardýr nasýl bir öz…
Uyanýyorum mahzende Ellerim hala kelepçeli Gardiyan bana bakýp sýrýtýyor Diyor ki Rabbin gelsin kurtarsýn seni Mutluyum ya sanýyor deli…
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.