Hiç insan yok sokaklarda, Kurtlar indi köye. Sessizlik bir kuþa çarptý, Bir çocuk aðlýyor duyan yok, Ne çok eskidi Dünya.
O çocuk daha doðmamýþtý oysa, Doðarken deðil, doðmadan aðladý. Sessizlik bir buluta çarptý, Çocuk yine aðladý duyan yok. Kulaklarý saðýr eden bir sessizlik.
Ýlahi bakýþýyla bir kadýn sustu. Bir adam sustu sonra; görmüyordu. Sessizlik bir aðaca çarptý. Bir mikrop çorap örüyordu dünyanýn baþýna. Kýrýp geçirircesine insanlýðý.
Yürürlükten kalktý yasalar. Sessiz bir yakarýþ var insanlarda. Sessizlik yasalara çarptý. Geçmiþi konuþuyor herkes, gelecek yok. Güneþ sessizce doðuyor.
Ölümsüz bir aþkýn göz yaþýný, Ýçime çekiyorum. Sessizlik yaðmurlara çarptý. Dokunmayýn, silmeyin varsýn yaðsýn. Yýkansýn dünya.
Göz altýnda tüm insanlýk. Vaktin kýrýþýklarý yüzlerinde. Sessizlik duvarlara çarptý. "Öyle ses verir acýlý" Çýðlýk çýðlýða sessizlik.
Günahlardan arýndý yürekler. Herkes kendi yansýmasýnda yunuldu. Sessizlik kötülüðe çarptý. Aynalar kýrýk. Bir suskunluk.
Toprak ana susamýþ herkesi almaya. Soluk soluða koþuyoruz. Sessizlik topraða çarptý. Ýçimi kavurur bekleyiþ. Sonu gelecek mi bilmem?
Yaþamak bir sanattý, Ama sanatçý yoktu. Sessizlik yokluða çarptý. Yok oldu her þey Hepsi bizim sanmýþtýk.
Bir sokak var yüreðimde dopdolu, Ýnsan kaynayan. Sessizlik yüreðime çarptý. Çýrpýndým, çýrpýndým nafile... Kimse yok mu?
Mehmet Fikret ÜNALAN 18 Nisan 2020 Saat 02.30 Karantina günleri Güzelçamlý/Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.