Mangalda Kül !

Neþe pazarýnda hüzün satarým,
Beþ okkasý üç kuruþa alan yok..
Saðýrlar köyünde nara atarým,
Korkup karakola haber salan yok..

Ýçindeyim hayat denen rüyanýn,
Þeker kattým tadý geldi dünyanýn,
Güldüðüne bakma deli Ziya’nýn,
Aklýn söküðünü diktim, bilen yok..

Kafdaðý’nda ektim kýrk dönüm bostan,
Bir devi gösterip dediler ’ustan’.
Hiçler meclisinde söyledim destan,
Dedem Korkut gibi kopuz çalan yok..

Kör nefsime uyup gözümü oydum,
Sýlaya acýktým, gurbete doydum,
Yollarý katlayýp heybeme koydum,
Yolgeçen hanýna gayri gelen yok..,

Kargalarý bülbül gibi öttürdüm,
Develere çölde koyun güttürdüm,
Su üstünde ateþ yaktým, tüttürdüm,
Mangalda kül býrakmadým yalan yok !

Ata mirasýný bölüþmeye gel,
Benlik belasýna bulaþmaya gel,
Ölüler þehrinde dolaþmaya gel,
Zengin-fakir ayný falan, filan yok..

Doðruyu eðrinin emrine verdik,
Sahtekarla, tamahkarý everdik,
Boþ lafýn postunu ekrana serdik,
Gönlü zehirleyen böyle yýlan yok..

Adalete infaz çaðdaþ zalimden,
Nabza göre fetva sapýk alimden,
Ne halt ettiðimi anla halimden,
Yüzümüzün karasýný silen yok...

Bir balonmuþ meðer sözler, fiyatlar..
Ýnsan suretinde eþekler, atlar..
Harami vicdanlar kokar, bayatlar..
Þükür memlekette yaðma, talan yok !

Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: