belki bu akþam zamanýn benden çaldýklarýný tekrar yeniden avuçlarýma alýp onlarýn küllerinden bir þeyler yaratma hevesimin olduðunu bilmiyordur. çocukluðumu bir kaþýk suda boðan ellerimi Bir o kadar çok sabunlayýp yýkýyorum ki! sonrasýna aðlarým ben bana bulaþýr hiç ayrýlamam da.
ellerim al yanaða acemice terleyen anlýma dokunurken altý üstüne bir o kadar yanýk olan emeði çalýyor dudaðýmdaki yarým ezgilerle sýðamýyorum hiçbir yere ne zaman büyüdüðümü unuttum açlýðým birbirine denek olan aþktý yinede ben bana bulaþýrým hiç ayrýlamam da
gece beli baþýna dert idi yorgunluðum iki yanýma düþerken ellerimle kapamak zorunda olduðum gözlerimin günün o kadar çok yenilgisi var ki! yinede ben bana bulaþýrým hiç ayrýlamam da
birazdan el elin kýyýsýndan iki cümle dökülecek dilimden ne olduðunu sende tahmin etmiþsindir parmak uçlarým toprak ölçüsüne gelecek isimlerimiz yan yana soðuk yazýlýrken yinede ben bana bulaþýrým hiç ayrýlamam da
15-04 -2020 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.