son yaptýðým tablolardan biri Papatya falý gibi seviyor sevmiyor Övünmek insanýn doðasýnda var Palavra övgüler hoþunamý gidiyor Övünmek insanýn mayasýnda var.
Sen yolcu ben yolcu bellidir sonu Ne kadar zayýf ah zavallý insanoðlu Saklanýr durur hep görmez doðruyu Övünmek insanýn hamurunda var.
Ýnleriz, aðlarýz nerede öz güven Duygular kopuk düþünceler ören Ýçimizi kemirir amansýz kangren Övgüyü aramanýn ne anlamý var.
Yalnýzca layýk olana hürmet edin Yalan sözü dolayana dikkat edin Hat safayý aþmýþsa çekilip gidin Gönlünü avutmanýn ne anlamý var.
Bilmem ne olmaktýr senin gayen Maksadýný aþma kaymasýn eksen Mütevazýlýk hak getire bu ne alelen Övgüler beklemenin ne anlamý var.
Demiri döven usta bilir ne eðilir Yalancý hasta hekim görse iyileþir Beklentiler hep yaralar derinleþir Yalanlara sýðýnmanýn ne anlamý var.
Bana atýlan taþlarla duvar örmedim Renklendirdim onlarý yollara dizdim Geçen geçer geçmeyene ne dedim Övünmek hayatýn kanununda var...
Mustafa Yaman 12 nisan 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.