Hak Savaşı
HAK SAVAÞI
Karanlýðýn otaðýna
Cehaletin bataðýna doðdun
Bir kahkaha attýn
Karanlýðýn anasý aðladý.
Rüzgar gibi estin yobaz karanlýðýna
Okudun, aydýnlandýn.
Aydýnlatmak için söz verdin
Kara yurdunu.
Bir güneþ gibi indin karanlýða
Yaktýn, yýktýn karanlýðý
Her ay on gün aç kaldýn
Sustun öðretmenim sustun.
Biliyordun Anadolunun aç, bi ilaç olduðunu
Anadolunun karanlýkta yatttýðýný,
Yalnýz köylü olmanýn nedeniyle
Unulmaz kaldýðýný, bataða battýðýný.
Sýktýn yumruðunu, sýktýn öðretmenim.
Durdun karanlýðýn karþýsýna
Karanlýk zangýr zangýr titredi
Gittiðin her yerde.
Tatil günlerin göze battý.
Kimse bilmedi geceyi gündüze kattýðýný
Geceleri baykuþ dolardý çevren
Aldýrmadýn gecenin baykuþlarýna
Aldýrmadýn öðretmenim,
Yobaz ejderhanýn paslý diþlerine.
Milyonlarýn derdini haykýrdýn,
Milyonlarýn acýsýný hýçkýrdýn.
Kaba kuvvete baþvurdu dalkavuk bozuntularý
Eðilmedin kaba kuvvet karþýsýnda
Dimdik durdun.
Söyledin, söyledin.
Dövdüler, ezdiler, sen eðilmedikçe
Aðzýna kapattýlar yobazlýklarýný
Sen susmadýkça sürdüler öðretmenim
Sürdüler...
Verdin, verdin, verdin hep
Hiç almadýn buna karþýlýk
Gözün servette deðil,
Zenginlikte deðildi.
Aç, aç mutlu olmayý bilirdin
Anadolunda alýþmýþtýn buna
Asýl derdin bu deðildi.
Karanlýktý, bilinçsizlikti, insanlýktý,
Halktý, Anadoluydu.
Bütün çabalarýn, koca savaþýn
Halk için, Anadolu içindi
Senin için, öðretmen için deðildi.
Bütün Kubilaylar bir oldunuz
Vurdunuz yumruðunuzu yasalara
Yeter dediniz hükümete yeter
Azimkardýnýz, sebatkardýnýz
Ýnancýnýzda direndiniz
Ýnsanlýk hakký verin dediniz
Halkýn acýlarýný haykýrdýnýz
Dokundu tüm dedikleriniz,
Dokundu öðretmenim.
Aldýlar sizi can evinizden,
Ayýrdýlar sizi yýldýzlar,
Kumlar kadar yavrunuzdan.
Yüreðiniz yýldýzlarca parçalandý
Dayandýnýz, gurur duydunuz.
Halk savaþý, hak savaþýdýr dediniz......
1969
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsmail Cömertoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.