Talihim

Çekilmez raddeye gelmiþken yüküm,
Talihim, gül yüzden ayrý eyledi.
En aðýr cezaya verdi de hüküm,
Hasret zindanýnda mahkûm eyledi.

Karýþýr, cem olur, günler geceler,
Sukuta gömülür bütün heceler;
Mühürlenmiþ dilim duaya durur,
Vuslat umuduyla yâri heceler.

Anýlar kadim dost, vefayý bilir,
Sýyrýlýr maziden, yadýma gelir.
Birlikte geçen o güzel günlerim,
Gözümün önünde canlanýr bir bir.

Silinmez bir sahne: Hülyalý bakýþ,
Kavrulan gönlüme usulca akýþ,
Hayal mi gerçek mi, belli belirsiz,
Ak tende benlerden iþlenmiþ nakýþ.

Heyecan bürünmüþ, titrek dudaklar,
Allarý sürünmüþ, mahcup yanaklar,
Sararmýþ simada hafif tebessüm,
Derinde yaþanan kaygýyý saklar.

Dökülür omzuna kumral telleri,
Estirir baþýmda sevda yelleri,
Ýçimden geçeni anlar da sanki,
Uzanýr yavaþça ürkek elleri.

O anda göðsümde olmazlar olur,
Yorgun bir yürek, delice vurur.
Böylesi kývýlcým beklermiþ gibi,
Küllenmiþ yangýným aleve durur.

Açýlýr kollarým, ruhumda hoþluk,
Heyhat ki, sardýðým yalnýzca boþluk!
Sukut-u hayalle yýkýlan umut,
Puslanmýþ gökyüzü, ürküten loþluk.

Depreþir sancýlar, kalmaz mecalim,
Harabat ehlinden berbattýr halim.
Sorarým kendime, acaba talih,
Neden bana karþý bu kadar zalim?

Sosyal Medyada Paylaşın: