KÖYLÜYÜM BEN

Köyde doðup büyümüþüm,
Sevme,sevgi nedir bilmem,
Umut yoktur,yaþantým boþ,
Sevmek nedir,unutmuþum.

Köyde doðup büyümüþüm,
Sert meltem gördü gözüm!
Çatlak çatlak olmuþ yüzüm
Benim çoktur,çok özlemim.

Bað ve bahçe,tarla bostan,
Hiç durmadan çalýþan ben,
Bin bir uðraþ,onca zahmet,
Bunca ekmek,doymak için.

Gönlümde var özlemlerim,
Bunca sabýr ve tahammül,
Gönülümde bin bir arzum!
Çok kurumuþ dudaklarým!

Toprak kokar þu bedenim,
Bitmez hasret ve özlemim,
Toprak kokmuþ þu ellerim,
Her bir daim yar özlemim!

Daðlar,taþlar mekanýmdýr.
Rýhtým,sahil,kordon boyu!
Boðaz,deniz bilemem ben
Gönlümde var özlemlerim.

Üstümde var soluk urbam,
Halim bu dur,hiç hoþ deðil,
Okþayamaz pambuk yüzü,
Toprak kokmuþ þu ellerim!

Benim yazgým Anadaolum
Ýþte yazgým,benim bahtým!
Nasip,kýsmet bu kadarmýþ,
Çok derbeder kara bahtým.

Çeker benim tüm kahrýmý,
Kahýr çeker Fadimem var,
Mýs kokmakta o daðlarým,
Kekik kokar,köyün benim!

Boþ boþuna hayal kurma!
Köyde,senin Fadimen var,
Her dem kahýr çeker yarin
Budur gerçek sadýk karýn!

Köyde hayat bir baþkadýr.
Köyde hayat gül kokusu!
Köyde hayat ne güzeldir.
Bir baþkadýr,gül korkusu!

Köylüyüm ben garibaným,
Yaþantýmda çoktur ayrým,
Her þey hoyrat gelir bana,
Yaþantýmda vardýr ayrým!

NAZIM TAÞTAN



Sosyal Medyada Paylaşın: