Mazi geldi aklýma
Seninle yaþadýðýmýz günler
Cami havlusunda yediðimiz dürüm
Kafamýza atýlan ayakkabý
Gülümsetti beni
Ahmakýslatan yaðmurlarda
Islandýðýmýz gün geldi aklýma
Tebessümle andým
Billur sesinle söylediðin türküler
Çýnladý kulaðýmda
Çýnladý sadece.
Hatýrlar mýsýn?
Gül yüzünden gülücükler eksik olmasýn demiþtin bana
Gül yüzüm hep güldü yokluðunda
Bakma böyle acý acý dokundurduðuma
Ben solan bir gül deðil açmayan tomurcuk kaldým
Sensiz yýllarýmda…
Sana bir gemi tablosu hediye etmiþtim
Hatýrlar mýsýn?
Ve arkasýna ‘’UMUDA YOLCULUK ‘’diye
Yazdýðým þiir.
Ben halen o gemideyim
Sense en yakýn limanda indin.
Bir baþýma hayat okyanusunda
Bütün tusunamilere
Karþýn þaþmadý rotasýndan
Yoluna devam etti umuda doðru
Korkmadan! Yýlmadan!
Buzdaðlarý da kalmadý malum küresel ýsýnmadan…
Yaz- sonbahar -kýþ -ilkbahar
Ya da
Ýlkbahar- yaz- sonbahar- kýþ
Sýralamasý nasýldý?
Bilmediðim dört mevsim
Sen dört mevsim yaþa sevgilim
Ben sonbaharým
Yýlda üç ay beni yaþarsýn…
Bilesin.
Ve biliyorum ki
Aþkýmýz bir yalan deðil
Bitmesi için biten
Kopmadan, inciltmeden biten
Bir aþk hikâyesiydi bizimkisi
Kýzgýn deðilim bir tanem,
Bunu da bil istedim.
Dargýným! Sadece dargýn!
Bunu da unutma sakýn.
Aþkýmýz bir doðru parçasýydý bir tanesi
Sen sýfýr noktasý ben sonsuza uzanan ok tarafý
Kim bilir senin içinde belki tam tersi…
Ve
Bir gün göçeceðim bu dünyadan
Bütün faniler gibi
Leyla gibi….
Aþýklar gibi…
Kara sevda olmayacak Azrail’in bahanesi
Mezarýmda açacak sevda çiçekleri
Ve senin haberin olmayacak
Sen öldüðünde de benim.
Onun için þimdi iki damla yaþ döküyorsam
Bil ki o gün için.
Bugün 29 Ekim
Cumhuriyetimizin kuruluþ yýl dönümü
Benimde mazilerde ki bayramlarým
Birlikte zaman öldürdüðümüz 29 Ekim
Aþýndýrdýðýmýz yollar,
Amansýz ve hesapsýz zamanlar…
Çok bayramlar geçti
Sessiz!, Sensiz!
Acýtmadýlar bugün gibi…
Yýllar sonra seni buldum
Ýnternet sayfalarýnda
Sanal dünyanýn sanallýðýnda…
Zaman katili olmuþ duygularýmýn…
Yabancýsýn sen bana.
Bu yabancý bana
Bir gün annelik çok yakýþacak demiþti
Daha dün gibi aklýmda
Ben anne olamadým hala!
Sürekli gebeyim ama doðacak hüzünlü satýrlara
Ben böyle yaþamalýyým
Bu acýlar olmazsa nefes alamam
Y
A
Þ
A
Y
A
M
A
M
Ama sakýn üzülme sen
Ben hüzünlü yazarým
Neþeli yaþarým
Gözlerim güler
Ona da gülme diyemem ki
Yüreðim söz tutmazken…
Öðrendim:
Hayatýmýn bitmeyen sýnavýnda
Ne sevmeyi becerdim ne sevilmeyi
Ömrümün son demlerine yarým kala…
Tükettiðim yaþlarýma…
Buruk bir veda!
Etmeyi.
Bu gün gece seni andým
Sensiz seni yaþadým
Aðladým aðladým
Sabah baktým aynaya
Kirpiklerimin gölgelediði bebeðimde yoktu izin
Nede uykusuzluðumun þiþliði…
Gayet dingin bir çift gözle
Merhaba dedim doðan güne.
Akýyor sandýðým yaþlar akmamýþ
Ama
S
U
S
M
U
Y
O
R
Yüreðim.
Susturamýyorum.
Fonda Sezen’den bir þarký
‘’Kahpe Kader’’
Amacým sana küfretmek deðil
Feleðin çarkýna serzeniþim.
.
.
.
.
29-10-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.