Sevmek istedim, ömrümce hiç anlayan olmadý.
Aþký sordum, sevdim diyenlere anlatan olmadý.
Aramaktan sevgiyi dizlerimde derman kalmadý.
Bulduðumu sandým, oda yalanmýþ. Allah kahretsin.
Seviyorum dedim, razýydým, her gün yalvarmaya.
En büyük sevgi deyip de koþarken kaldým yine yaya.
Bütün benliðim onundu yine onunla girdi, komaya.
Bir busesi ebedi hayattý yok oldu. Allah kahretsin.
Yýllar sonra bu kadar çok sevmek kolay mýydý?
Bütün sözlerin, o bakýþlarýn hepsi yalan mýydý?
Tuttuðum o soðuk ellerin yoksa bir yýlan mýydý?
Kaderim böyleymiþ neyleyim. Allah kahretsin.
Her uyanýþta ayrý bir ýstýrap yaþadým düþlerden
Hiç bir umut ýþýðý býrakmadýn, gelecek günlerden.
Ne zaman sevdim, desem böyle ölesiye gönülden
Gözlerimden hep yaþ aktý. Allah kahretsin.
Ne gerek vardý, yalana neydi istediðin benden?
Hiç mi mutlu olmadýn, bu kadar çok sevilmekten?
Yýllarca utanacaksýn, belki artýk karanfillerden?
Nergislerim bile kurudu gitti. Allah kahretsin
Senin daðlarýna hiç ama hiç kar yaðmamýþ.
Senin her günün ayrý ayrý birer baharmýþ.
Senin ormanlarýnda hiç aðaç yanmamýþ.
Benim halâ yanýyor; alev alev Allah kahretsin.
Olmasa da artýk söndüren bu yangýnýmý
Akýtsam da senin için bütün kanýmý
Yok desende gururun yýksan da þanýmý
Yinede çok seviyorum, seni Allah kahretsin.
Hayrettin TARHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.