YANDIKÇA CANIN NEYE SARILDIN

Vurdum seni kalbinden.
Bütün harflerden,
cümleler kurup;
Þiirler yazdým her gece...

Satýrlar gördü önce...
Sonra;
Gözlerin okudu.
Sindi ’aþk’ýn kokusu içine,
buram buram...

Yandýkça canýn,
neye sarýldýn?

Ben kale yaptým gönlümün etrafina.
Tutsaklýðý bilirmisin?
Ya tek kiþilik ölümü?

Müebbet yemiþ saatlere karýþtýnmý?
Yada çýðlýk çýðlýða bir yürekle hiç yok sayýldýnmý?
Kaybederken bile sevdinmi?

Yazdýnmý Elife bir sýr gibi!
Kýyama durdunmu?
Ve sordunmu ruhuna,
hangi sözle kördüðüm olduðunu !

Hüzünsün...
Ne çýkýp geleceksin bir sonbahar mevsiminde;
Ne bu rüzgâr susacak içimde...
Þiir þiir yüreðim...

Aþk, yalnýzlýk;
Hayat haksýzlýklarla dolu...

Bulamam gülüþlerimi,
kendi susuþlarýmda kaldý sevgili.

...
T.C Nigâr Güler

Sosyal Medyada Paylaşın: