Gidiþinle baþladý tutuþu birden bire Yüreðim yangýn yeri, bendeki hasretinden Sessizce çekip gittin, bir elveda demeden Yüreðim yangýn yeri, bendeki hasretinden..
Ne yaðmurlar söndürdü, ne denizler kül etti Yalvarýrým yaradan, al benden emaneti Sensizliðin acýsý artýk canýma yetti Yüreðim yangýn yeri, bendeki hasretinden..
Gözü yaþlý gezerim, ararým yollarýmý Kimselere diyemem, periþan hallerimi Gün geçtikçe yakýyor bu ayrýlýk canýmý Yüreðim yangýn yeri, bendeki hasretinden..
Can Hasan der, hasretin dayanýlmaz hallerde Ne gün yüzü gördüm ben, ne de erdim murada Ömür yazý tüketti, sen yokken son bahar da Yüreðim yangýn yeri bendeki hasretinden..
Hasan Erkýlýç Ankara, 18 Mart’ 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Erkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.