Yıkık Kentin Çocukları
Yýkýk kentin çocuklarýydýk biz,
Güneþ doðmazdý gecelerimize,
Bizim günlerimiz hep karanlýktý,
Müslüm Gürses dinlerdik sessiz bir köþede,
Hasret rüzgarlarý eserdi gönlümüze,
Adýný sen koyardýk gurbetin.
Yýkýk kentin çocuklarýydýk biz,
Yarým kalýrdý sevdalarýmýz,
Rüyalarda saklardýk terk edip gidenleri,
Gelmeyeceðini bilirdik gidenlerin,
Ama yine de adýný yollara yazardýk,
Rüyalarda buluþurduk çoðu zaman,.
Küllenen aþklarýmýz vardý Cengiz Kurtoðlu gibi,
Yýkýlan gururumuz olurdu Ümit Besen misali,
Cüneyt Arkýn gibi kavgacý olurduk bazen,
Erol Taþ gibi sert..
Bir uçurtmanýn kanadýndaydý umutlarýmýz,
Coþkun Sabah olurduk,
Aðlatýrdý anýlarýmýz canlandýðýnda gözümüzde,
Yýkýk kentin çocuklarýydýk biz,
Hep sahipsiz ve yalnýz,
Ýnsaf bilmez soðuk gecelerde,
Muhabbete dost ararken gözlerimiz,
Baba þefkatiyle,bir Münir Özkul beklerdik,
Gelsin diye ansýz,
Gülmenin yasak olduðu bu kentte,
Bir Kemal Sunal kahkahasýydý neþemiz,
Bazen dünyayý batýrýrdýk Orhan Gencebay gibi,
Doðmamýþ çileleri yaþanmamýþ dertleri,
Bitirirdik rüyalarý,
Aðlatýp ta gülene yazýklar olurdu.
Çünkü biz Yýkýk kentin çocuklarýydýk,
Bu kentin Arnavut kaldýrýmlý taþ sokaðý yoktu,
Dile gelmiyordu anlatmýyordu seni bize,
Biz bu kentin kaybetmiþliklerini oynadýk çoðu zaman
Siyah - beyaz yeþilçam filmlerinde,
Mutlu sonla bitmezdi,
Gýrgýriyede cümbüþ yoktu,
Gülmezdi gülen gözler. Olmazdý neþeli günler.
Yýkýk kentin çocuklarýydýk biz,
Bir ekmeði bölüþürdük haram katmazdýk aþýmýza,
Delikanlýlýðýmýza da laf söyletmezdik ha!
Beyaz çorap giyerdik,
Açardýk gömleðin düðmelerini göbeðimize kadar,
Bir Edis Hun Olamadýk belki, Olmadý bir Filiz Akýnýmýz
Ama bizimde sevdalarýmýz vardý film gibi yaþanan,
Þiirlere dökemedik belki Ahmet Selçuk Ýlkan gibi,
Çünkü biz yýkýk kentin çocuklarýydýk,
Saklý kalýrdý bazý yaþadýklarýmýz,
Yýkýk kentin çocuklarýydýk biz,
Güneþ doðmazdý gecelerimize,
Müslüm Gürses dinlerdik sessiz bir köþede,
Hasret rüzgarlarý eserdi gönlümüze,
Adýný sen koyardýk gurbetin,
Küllenen aþklarýmýz olurdu,
Aðlardýk canlanýnca anýlarýmýz gözümüzde,
Yýkýk kentin çocuklarýydýk biz,
Hep delidolu hep aþýk...
Erhan ÖÇALAN
4 Nisan 2020
Zilok Üs Bölgesi / Hakurk / Kuzey Irak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.