Hiç böyle sýkýntýlý gelmemiþti ki bahar, Ne güneþi ýsýtýr, ne doðasý canlanýr. Hiç böyle dert içinde kalmamýþtý ki bahar, Kalpler korku içinde, canlar heyecanlanýr.
Dayanýlmaz hal aldý, insanýn insanlýða Ettiði tüm zulümler, isyana kalktý doða; Corona damga vurdu yaþadýðýmýz çaða; Ýlim de bilemiyor bu dert nasýl önlenir.
Güneþ beklerken bahar bulutlandý, karanlýk! Dünyaya hükmederdi çaresiz mi insanlýk? Umutlar tükendikçe her nefesin bir anlýk; Belli, uykusuzluktan yorgun gözler kanlanýr.
Tanrý’nýn gazabý mý? Ýnsanlýðýn üstüne, Çökünce bir virüsün bulutu günden güne; Ruhlar alýþýk deðil evlerdeki sürgüne; Dilerim bu cezalar tez zamanda sonlanýr.
Ey bu yalan dünyanýn çok bilmiþ erenleri! Yarýn suskun kalýnca ambülans sirenleri; Unutma, can kurtarmak için can verenleri; Þehitlerin bedeni mezarýnda dinlenir.
03.04.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.