Kaybedilen günlerin, hesabý yapýlsaydý, Ölümsüzlük sesiyle, çýkardýk biz girdaptan. Bu sevdaya ilaçsýz, duyguyla bakýlsaydý, Kavramsýz denileni, kavrardýk bu yaþamdan.
Yaraným yaranýmsa, sevdadýr ruhumdaki, Deliyle dahilikte, kalmýþýz biz arkadaþ. Farkýna varmaz iken, çýkýlmaz sokaktaki, Yedi renkli ýþýkla, boyanmýþýz arkadaþ.
Deryadýr bu, dalgalý, sularý mavi sarý, Gemilere yüklenmiþ, bir gönül ki sevdadan. Kaptaný çoktan gitmiþ, kalmýþsa tayfalarý, Ölümü göze alýp, gidilir bu diyardan.
Ruhumdaki dalgalar, savursa da kýyýya, Pusulalar patlamýþ, yýldýzsýz þu gecede. Yolun sonu bellidir, ulaþýlmaz kýyýya, Paslanmýþ býçaklarla, yok eder sözcüklerde.
Neþe deðildir bana, dayandýðým bir omuz. Gönlüme yaran olan, sýrlarýmla bir gönül, Resmini görmediðim, derya ki bana sonsuz, Bir sabah ezanýnda, mihrabýmdaki gönül.
Yaþadýðým korkunun, sesini ben beklerken, Ýsmini bilmiyorum, belki yarandýr adý, Karanlýkta bekleyen, gölgeye direnirken, Silueti ruhumda, ölüm dostumun adý.
Ey ölüm...
Son baharýn rengine, beyazý katmýþsýn sen, Terkedilmiþ kýþlarýn, karýyla boðmaktasýn. Rüyamýn kâbusunu, alarak kaçarken ben, Gönlümdeki sevdayý, sevdanla yakmaktasýn.
Þahin Hanelçi 07.07.2008 Ortaköy-Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.