Ölüm
Bir giz saklanýr sanki yürüdüðüm bu yolda,
Yankýlanan bir sesle çaðýrýr her adýmda,
Kimseler gelmeyipte yalnýz ben kaldýðýmda,
Ýþ iþten geçmiþ artýk nedamet vermez fayda.
Gölge gibi peþimde býrakmaz hiçbir zaman,
Kulaklarým saðýrmýþ gözlerim ise duman,
Uyanmýþ olsaydým ki þu gaflet uykusundan,
Tövbe sarar dilimi giderdim hiç korkmadan.
Ne bana yakýndýr bu, nede uzaktýr sana,
En büyük nasihattir düþünüp anlayana,
Gönderir bedenini kara toprak baðrýna,
Belki bugün gelecektir ansýzýn canýna.
Asýl hayata kapý yalan dünyaya sondur,
Herþeyi silip atan hakikâtli bir yoldur,
O kadar yaþadýðýn hayatýn özü budur,
Nerede olursan ol o gelip seni bulur.
Doðduðunda okunan ezanýn selasýdýr,
Býrakmýyor peþimi sanki baþ belasýdýr,
Kaçýþ yoktur elinden alnýnýn yazýsýdýr,
Sona gelen hayatýn bir nefeslik anýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.