Ýnsan dermanýný nerde olsa tanýr Kuramsal bir derdin pençesindeyken Gözlerin tamamlýyor gizlerime çizdiðim Tablonun eksiðini Ama hayata tutunmaný Elinden tuttuðun kiþi saðlamýyor Bir yanlýþa ancak böyle gidilir Hatalarýn hep kusuru olacaklar geleceðinin
Sarsýlabilirsin, Sýký tutun hayatýna deðiniyorum Sallanmak için berbat bir evin beþiðine doðmuþsun Kötü kaderin hep kederin olacak belli ki Benim penceremden görünen; Ailen anonim bir çekirdeði toplumun Annen sende kendini görünce sevememiþ seni Kardeþin senden çok küçük O yüzden asla sevmedin onu Babansa sana hiç sarýlmýyor Ve saçlarýn dýþýnda her þey kötülüðe uzuyor, Delirmek için daha neyi bekliyorsun?
Gölgenden kaçtýðýn yerlerde keþke kendine rastlasaydýn Þimdi nereye gitsen kusacak seni ortamlar Denizin ortasýndaki ada feneri gibi parlayacaksýn, Kurtuluþun yok! Ah! Öðrenmeliydin iþte zamanýnda Birazcýk siyaseti ve reddetmeyi bazen Fakat artýk çok geç! Þimdi her davete icabette sýkýntýdan boðulacaksýn.
Bana azýcýk güvenseydin kurtulabilirdin sorunlarýndan Sorularýn karanlýk koðuþlara hapsetmezdi ikindisini delirmenin Baðýrmanýn tam vakti ama sen ahmakça susuyorsun Öyleyse ötele serzeniþlerini Öðle üzeri ne güzel de yakar güneþ Sen istedin, þu an en zamansýz zamaný yenilginin.