Nasýlsýn, Sabah kuþlarýn sesini duydun mu? yalnýzlýðýn acemisi olmak da zor. Duydun mu,kim kusmuþ sensizliði? Kim tutunmuþ balkonun pervazlarýna, Arkasýnda telaþla kovalayan çaresiz yanýna inat. Ayaklarýndan çekiþtirirken þüphe, kim dokunmuþ sabahýn ilk ýþýklarýna. Yalnýzlýk sinsidir, kin besler içinde. Yalnýzlýk sessizdir, kuþku besler içinde. Yalnýzlýk bütün zamanýnýzý kaplar da, Ne saatlerin ne de saniyelerin anlamý kalmaz artýk. Bir adým ile ölümü, Ölürken de yaþamayý sokar aklýna. Nasýlsýn bugün, ‘yalnýzlýðýma sesleniyorum yine’. Ýlk adýmý atmadým da, Ýkinci adýmý atmaktan korkuyorum aslýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaanbrn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.