KÖYÜM
Dereler akar her yerinden,
Sularýný ikram eder gelip geçenlere,
Serinlemek için dalýverir çobanlar,
Elleriyle balýk yakalar çocuklar.
Daðlýk ve tepeliktir her yaný,
Yeþil renginin en güzel tonunu sunar gözlere,
Kekliklere, çulluklara yuvadýr,
Köyümün gür meþe koruluklarý,
Ýçinde tavþanlar koþuþur,
Oynaþýr sincaplar.
Gölgesine davet eder,
Koca bir meþe aðacý.
Kim bilir gölgesinde
Kaç nesli serinletti?
Kovuðunda bir çift güvercin seviþir,
Gövdesine týrmanýr milyonlarca karýnca
Hacý leylek kurmuþ tepesine yuvasýný,
Týk týk eder durur sabah akþam,
Yükseklerde kartallar kanat çýrpar,
Ýnek leþine gelirler,
Yalçýn kayalýklardaki yuvalarýndan.
Vahþi bir kurt kýrmýþtý, dün akþam.
Bu kýþ yine aç kalacak!
Küçük bebeleri komþunun.
Bir acý çýðlýk yankýlanýr!
Murat vadisinde.
Kara tren vurmuþtur,
Bir diðer komþunun ineðini,
Murdardýr diye dokunmaz garibim,
Etine, derisine...
Öyle öðretilmiþtir Ýslamýn kuralý,
Kýsmetten çýkmýþ bir kere,
Kurda kuþa yem olsun.
Ölen babamýn hayrý olsun.
Der gönlü zengin,
Kendi fakir köylü.
Ömer Adar -2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.