SENİ BİR SEVERSEM GÖRÜRSÜN

Seni öyle bir severim ki; sanýrsýn dünyada sevgiden baþka hiç bir þey yok.
Evet sevgili! Sen yoksan, dünya da sevgi diye bir þey yok.
Bütün yalan ve çýkarsýz gönüllere inat, seni sevmek dünyanýn en güzel hali.
Seni öyle güzel, öyle güzel severim ki; yüzün tebessümle dolar, gönlün feraha erer.
Hüznünü unutursun, tüm gözündeki yaþlarý kurutursun.
Ben seni severken, tüm iþimi gücümü býrakýrým, senden baþka kimseyi görmem, duymam.
Önce saçlarýný tek tek okþarým. Ardýndan yüzünü aþk bilir, yüzümü yüzüne sürerim.
Ben seni severken aþka gelip, kendimden geçerim.
Ki sen bana ’’Sen neredesin?’’ diye sorma! Çünkü ben o zaman, aþkýnla baþ baþa olurum.
Adýný sayýklaya sayýklaya hayallerinle uyurum.

Seni öyle güzel, öyle güzel severim ki; Seni severken kendimi sevmeyi unuturum,
Seni severken; ekmeði, suyu, havayý unuturum.
Sahi, çayýn tadý nasýldý? Ya denizlerin rengi?
Boþ ver! Gözlerin en güzel renktir bana, seni sevmenin tadý varken baþka bir tat bilmem, anlasana.
Seni öyle güzel, öyle güzel severim ki; elim ayaðým karýþýr, þapþal bir hâl alýrým karþýnda, güler durursun halime, mutlu olurum.
Neþen olurum, keyfin olurum. Sana söz veriyorum, senin her vakit huzurun olurum.

Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın: