UTANDIM

Gelecek bir gün gitmenin zamaný
Giderken, diyemem, birileri geride kaldý
Öldü sanma güneþ sadece sende battý
O güneþ artýk baþka memlekette açtý

Bilmiyorum saat iki mi, üç mü, kaçtý
Fýrladým yataktan, kabustan uyandým
Bir mendille gözlerime iliþti titrek ellerim
Aðlamýþým bu kaçýncý, adamlýðýndan utandým

Haykýrdým duvarlar geldikçe üzerime
Sensizlik hükmedildi yüce mahkemede
Kovalamayý býraktý akrep yelkovaný
Kendimi karanlýk zindanda sandým

Görünmeyen adamlarýn gölgeleri geçti
Selvi aðaçlarýný dev düþman sandým
Sýðýndým yorganýn sýcacýk kucaðýna
Sevdim, sevilmedim, aþktan utandým

Azdý yaram sen aklýma her geldiðinde
Bülbüldüm hasret býraktýlar gülüme
Çýrptýkça kanatlarýmý sana varmak için
Dermaným kalmadý, kendimden utandým
Sosyal Medyada Paylaşın: